Земята тук ни е ограничила,
като на остров сред Вселената.
Материално ни е приютила.
Душите ни обаче са безвременни.
И крачейки по пътищата земни,
вървим с душите си, свободни.
Пренасяме ги по пътеки тревни.
И искаме от тях да са доволни.
Животът тук не е свободен.
Свободни са единствено душите.
Ограничен сме от земни догми,
и земни правила, измислени.
И ни е страх да видим безграничното,
извън поставените рамки.
На Земята и е безразлично
дали ще полетим или ще паднем.
А свободата дава ни крила.
Животът иска да сме окрилени.
За Земята ние сме деца,
но не свободни, а самоограничени.
Коментари
Публикуване на коментар